Σὲ λίγες μέρες ἡ Ἐκκλησία μας θὰ γιορτάσει τοὺς ΑΓΙΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΠΑΙΔΕΣ ΕΝ ΤΗ ΚΑΜΙΝΩ. Βαβυλώνια αἰχμαλωσία τότε, Βαβυλώνια οἰκονομικὴ σκλαβιὰ τώρα. Τυχαῖο, συμπτωματικὸ ἢ ἕνα τρανταχτὸ σημάδι ὅτι ἤδη μὲ πόνο μπήκαμε σὲ ἀνθρωπιστικὴ κρίση, μὲ πρῶτα θύματα ἀθῶα παιδιά;
Ποιὸς φταίει; Στὴν Ἑλλάδα τῶν μνημονίων κοιτάζει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον καὶ ἀνασηκώνει τοὺς ὤμους τοῦ περιμένοντας μὲ προσμονὴ τὶς τοκογλυφικὲς δόσεις, πιστεύοντας ὅτι αὐτὲς θὰ λύσουν «πάσαν νόσον καὶ ...» τοῦ νεολληνικοῦ μορφώματος.
Λοιπόν, ὅλοι ἐμεῖς οἱ μεγάλης ἡλικίας φταῖμε ποὺ μὲ τὶς πράξεις καὶ τὴν ἀδιαφορία μας ὄχι μόνο καλλιεργήσαμε ἀλλὰ καὶ ποτίσαμε ζιζάνια ποὺ ἀναρριχήθηκαν στὸ κῆπο τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος καὶ σήμερα ἀπομυζοῦν κάθε ἰκμάδα τῶν νέων βλασταριῶν, τῶν ἀθώων παιδιῶν μας. Γιατί σήμερα....
ἡ πλούσια σὲ ἐνεργειακὰ κοιτάσματα φυσικοῦ ἀερίου ΠΑΤΡΙΔΑ μᾶς νὰ κρυώνει αὐτὸ τὸν χειμώνα; Καὶ νὰ διακινδυνεύουν οἱ ζωὲς τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὶς ξυλόσομπες. Γιατί ὁδηγοῦν τὸ ἐπίπεδο ζωῆς μᾶς δραματικὰ καὶ βίαια πρὸς τὰ πίσω;
Οἱ τοκογλύφοι δανειστές μας ἐδῶ καὶ χρόνια γνώριζαν ὅτι εἴμασθε πλούσιοι. Μικρὸ παιδὶ 17 ἐτῶν τὴν Πασχάλια περίοδο τοῦ 1974, βρέθηκα συμπτωματικὰ λόγω συγγένειας μὲ τὸν καπετάνιο τοῦ Motor ship στὸ πλοιάριο ποὺ μετέφερε δημοσιογράφους γιὰ νὰ ἰδοῦν ἰδίοις ὄμμασι τὴν δοκιμαστικὴ καύση τοῦ ἀερίου ποὺ ἐξερχόταν ἀπὸ τὴν θαλάσσια γεώτρηση τοῦ Πρίνου ἀνοικτά της Θάσου.
Ἡ πρώτη ἔξοδος καὶ καύση τοῦ ἀερίου συνοδεύτηκε μὲ ἐπιφωνήματα χαρᾶς ἀπὸ ὅλους τους παρευρισκόμενους. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἦταν μία εὐτυχὴς συγκυρία λίγους μῆνες μετὰ τὰ θλιβερὰ γεγονότα τοῦ Πολυτεχνείου ποὺ μὲ γέμιζε μὲ ἐπιπλέον αἰσιοδοξία καὶ γιὰ τὸ μέλλον τῆς ἰδιαίτερής μου πατρίδας.
Δίπλα μου ὅμως στεκόταν ἕνας παπποὺς σιωπηλός, δὲν ἐμοίαζε μὲ δημοσιογράφο καὶ ἦταν σκεπτικός. Πιθανῶς νὰ ἦταν μέλος τοῦ πληρώματος. Κατάλαβε ὅτι τὸν παρατηροῦσα καὶ τότε μου εἶπε τοὺς ἑξῆς συγκλονιστικοὺς λόγους «μὴν χαίρεσαι, ἀπὸ σήμερα ἡ πατρίδα μᾶς μπαίνει σὲ μεγάλες περιπέτειες. Αὐτὰ τὰ πετρέλαια τὰ γνώριζαν ἀπὸ τὴν κατοχὴ καὶ οἱ ξένοι τὰ θέλουν γιὰ δικά τους».Ὁ σοφός παππους φαινόταν ἄνθρωπος θρῆσκος γιατί τελείωσε τοὺς λόγους του μὲ τὰ ἑξῆς «ὅ,τι καὶ νὰ κάνουν ὁ ΘΕΟΣ θὰ ἐπιτρέψει νὰ τὰ βγάλουν πραγματικοὶ ΕΛΛΗΝΕΣ». Τότε ὅλα αὐτὰ μὲ προβλημάτισαν.
Ὁ σοφὸς γέροντας στὴν συνείδησή μου ἐπαληθεύτηκε πολλὲς φορές. Σὲ τρεῖς σχεδὸν μῆνες μετὰ τὴν δοκιμαστικὴ καύση στὸ κοίτασμα τοῦ Πρίνου εἴχαμε τὴν Τουρκικὴ εἰσβολὴ τοῦ Ἀττίλα καὶ τὴν Κυπριακὴ Τραγωδία. Σὲ λίγο ἦρθε καὶ ἡ Μεταπολίτευση «μετὰ βαγιῶν καὶ κλάδων».
Τότε ἀπονήρευτο παιδὶ σκέφτηκα «νὰ ἔρχονται οἱ πραγματικοὶ ΕΛΛΗΝΕΣ τοῦ παπποῦ νὰ βγάλουν τὰ πετρέλαια ...». Ἀπογοητεύθηκα σφόδρα, ἀντὶ γιὰ ἐξόρυξη πετρελαίων ἔβλεπα ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΔΑΝΕΙΩΝ πρὸς τὴν καθ' ὅλα πλούσια πατρίδα μας. Ἀντίκριζα ἀνθρώπους ποὺ δὲν τοὺς γνώριζε ὁ θυρωρὸς τῆς πολυκατοικίας τους νὰ κάνουν κουμάντο στὶς ζωές μας καὶ ἀπὸ πάνω νὰ εἶναι τακτικοὶ θαμῶνες τῶν γνωστῶν νυκτερινῶν κέντρων.
Ἦταν πασιφανὲς ὅτι τουλάχιστον ἀδιαφοροῦσαν γιὰ τὸ ἐνεργειακὸ μέλλον τῆς πατρίδας. Μέχρι ποὺ ἦρθε ἡ ὥρα τῶν μνημονίων καὶ ἡ μετατροπὴ τῶν κρατικῶν χρεῶν μας σὲ ἐνυπόθηκα μὲ βάσει τὸ Βρετανικὸ δίκαιο. Τότε κατενόησα τὰ λόγια ἐκείνης τῆς τυχαίας συνάντησης πρὶν 38 ὁλάκερα χρόνια.
Σήμερα ὡς ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΑΙΔΕΣ τῆς Βαβυλώνιας αἰχμαλωσίας βρεθήκαμε μέσα στὸ «καμίνι τῶν τοκογλυφικῶν ἀγορῶν» ὑποφέροντας τὸ δριμὺ ψύχος καὶ τὴν καλπάζουσα ἀνεργία. Καὶ ἀκοῦμε εἰδικοὺς ξένους οἰκονομολόγους ὅτι «θὰ δοῦμε φῶς στὸ τοῦνελ μετὰ τὸ 2020 ἢ τὸ 2030 καὶ βλέπουμε...». ΠΟΙΟΝ ΚΟΡΟΙΔΕΥΟΥΝΕ οἱ ...;
Πιστεύω ὅτι θὰ ἐπαληθευθοῦν καὶ τὰ τελευταία λόγια του σοφοῦ παπποῦ σχετικὰ μὲ τὰ πλούσια ἐνεργειακὰ ἀποθέματα μάς «ὅ,τι καὶ νὰ κάνουν ὁ ΘΕΟΣ θὰ ἐπιτρέψει νὰ τὰ βγάλουν πραγματικοὶ ΕΛΛΗΝΕΣ». Ὀψόμεθα καὶ ἐλπίζουμε γιατί πλέον ἡ κοροιδία κτύπησε ταβάνι. Μπορεῖ νὰ εἴμασθαν εὐκολόπιστοι στὶς ὑποσχέσεις τοῦ πολιτικοῦ δυναμικοῦ της χώρας, ἀλλὰ κάποιοι τραβᾶνε τὸ σχοινὶ στὸ ἐπίπεδό της ἀνθρωπιστικῆς κρίσης καὶ θὰ εἶναι ὑπεύθυνοι γὶ αὐτό, καθότι ἐπιβαρύνονται καὶ μὲ τὰ ἁμαρτήματα «τῶν πολιτικῶν γονέων τοὺς» κατὰ ΤΟ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΓΟΝΕΩΝ ΠΑΙΔΕΥΟΥΣΙ ΤΕΚΝΑ.
Ἐπιθυμοῦσα νὰ γράψω καὶ ἄλλα, νὰ ξεσπάσω, ὅμως ὁ πυρετὸς καὶ ἡ συγκίνηση μὲ ἐμποδίζουν ...
Υ.Γ Τὸ παραπάνω κείμενό μου τὸ ἀφιερώνω στὴν μνήμη τῶν τριῶν ἀθώων παιδιῶν ποὺ ἔφυγαν ἀπρόσμενα στὸ Μεσορόπη τῆς Καβάλας καὶ εὔχομαι Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ νὰ δέχεται τὶς προσευχές τους, ὅπως τῶν ΑΓΙΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΩΝ ΕΝ ΚΑΜΙΝΩ γιὰ νὰ βρεθοῦν Πραγματικοὶ Ἕλληνες νὰ νοιασθοῦν γιὰ τὸν λαό τους. Τὸ ἀφιερώνω καὶ στοὺς συντετριμμένους γονεῖς καὶ στοὺς συγγενεῖς τους μὲ τὴν σιγουριὰ ὅτι βρήκανε καλοὺς πρεσβευτὲς στὴν ΕΠΟΥΡΑΝΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ.!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου